Z lotu ptaka widoczna jest elipsa; jest to jasne że orbita Plutona jest bardziej eccentric niż jakiejkolwiek innej planety. Orbita Plutona zdaje się intersect z orbitą Neptuna, i w okresie 20 lat Pluton jest nieznacznie bliżej Słońca niż Neptun. Kolejny graf pokazuje że widoczna intersection orbit to iluzja.
Tutaj widzimy komponent-z dla każdej pozycji planety w wykresie do dystansu od Słońca.Większość planet ma małe odchylenia w płaszczyźnie verytkalnej bądź radialnej, jednak Pluton ma dużą tear-shaped figure. Ta projekcja verytkalna pokazuje że Plutonowi daleko do Neptuna.
Pluton i Neptun są w dobrze znanym rezonansie 3:2 który zapobiega ich kolizjom nawet przy dużych zbliżeniach, odnośnie do ich rozdzielenia w wymiarze-z . Ta figura pokazuje orbitę czterech dużych planet i Plutona w odwołaniu się do średniej rotacji synchronicznej celem z Neptunem. Minimalna odległość pomiędzy Plutonem i Neptunem wynosi 17 AU,w porównaniu do minimalnej odległości pomiędzy Plutonem a Uranem 11 AU. Libracja orbity Plutona jest powodowana momentem wymiany kątowej z Neptunem. Gdy Pluton "dogania" Neptuna, otrzymuje moment kątowy na koszt Neptuna. Pluton przmieszcza się na wyższą orbitę ale spada za Neptuna, ponieważ wyższa orbita posiada niższą prędkość styczną.Tysiąc lat później okazało się że Neptun wyprzedził Pluton i przejął jego miejsce. Pluton stracił moment kątowy, spadając do niższej ale szybszej heliocentrycznej orbity.
This page is the work of Renu Malhotra and appears in her book "Pluto and Charon" (University of Arizona Press, 1997) For more on this topic on line, see her Scientific American article.
Bill Arnett; last updated: 1999 Sep
20