|
Przestrzeń pomiędzy planetami nie jest pusta. Zawiera: promieniowanie elektromagnetyczne (fotony); gorącą plazmę (elektrony, protony i inne jony) a.k.a. wiatr słoneczny; promienie kosmiczne; mikroskopijne kawałki pyłu; i pola magnetyczne (głównie słoneczne).
Gdy promieniowanie Słońca jest oczywiste, inne składniki przestrzeni międzyplanetarnej zostały odkryte dość niedawno.
Temperatura medium międzyplanetarnego sięga ok. 100,000 K. Gęstość wynosi 5 particles/cm3 w pobliżu Ziemi i zmniejsza się wraz z odległością od Słońca. Choć gęstość ta może być różna jak 100 particles/cm3.
Choć bardzo cienka, posiada mierzalny efekt na trajektorie pojazdów kosmicznych.
Prócz bliskich okolic planet, przestrzeń jest napełniona słonecznym polem magnetycznym. Jego interakcje z wiatrem słonecznym są bardzo skomplikowane. Wraz z paroma promieniami słonecznymi, pole magnetyczne Słońca steruje przepływem wiatru słonecznego; większość jego emisji jest uwięziona w pętlach magnetycznych . Jednak niektóre regiony słonecznego pola magnetycznego są otwarte i zezwalają wiatrowi na ucieczkę. Poza tym plazma dominuje i pole magnetyczne ładuje przepływ cząstek
Niektóre planety (e.g. Ziemia, Jowisz) posiadają własne pola magnetyczne. To tworzy mniejsze magnetosfery które dominują wraz z słonecznym wpływem na ich granice. Magnetosfera Jowisza jest bardzo duża rozciągająca się na ponad milion kilometrów w każdą stronę na odległość orbity Saturna w stronę od Słońca. Ziemskie jest dużo mniejsze, rozciągające się parę tysięcy kilometrów, lecz chroni nas ono przed bardzo niebezpiecznymi efektami wiatru słonecznego.
W ciała nie magnetyczne takie jak Księżyc, wiatr słoneczny uderza bezpośrednio w powierzchnię..
Podczas gdy wiatr słoneczny przemieszcza się w przestrzeniu, tworzy bąble gorącej plazmy wokół Słońca nazywanej heliosphere. Czasem ekspansywny wiatr słoneczny spotyka na swej drodze naładowane cząstki czy pole magnetyczne w gazie międzygwiezdnym. Granica stworzona pomiędzy wiatrem słonecznym a gazem międzygwiezdnym nazywana jest heliopause. Dokładny kształt i lokacja heliopause nie jest znany, jednak kształt prawdopodobnie jest podobny do kształtu ziemskiej magnetosfery i jest oddalona od Słońca o ok 110 - 160 AU . Voyager i Pioneer prawdopodobnie spotkają na swej drodze heliopause w kolejnej dekadzie.
Ulysses dokonuje badań Słońca i wiatru słonecznego.
Największe kawałki energii znajdujące się w medium międzyplanetarnym nazywane są kosmicznymi promieniami. Część ma pochodzenie słoneczne; jednak większość (najbardziej energetyczna) została stworzona w nieznanych i bardzo zenergetyzowanych procesach poza układem słonecznym.
Interakcje z wiatrem słonecznym
pola magnetycznego Ziemi i górnych warstw atmosfery tworzą
zorze. Inne planety ze znaczącymi polami magnetycznymi
(szczególnie Jowisz) mają podobne efekty.
Zodiacal light i gegenschein tworzone są przez pyły interplanerne.
... Sun
... Small Bodies
... Meteorites
... Medium
... Other Systems
... Data
