Chmura Oort może napotkać róże frakcje masy z układu słonecznego, możę nawet większe niż Jowisza. (jesto to spekulacja, aczkolwiek nie wiemy jak wiele komet tam jest i jak wielkie one są.)
Pas Kuiper to region o kształcie dysku rozciągający się od orbity Neptuna 30 do 100 AU od Słońca zawierający wiele małych lodowych ciał. Jest teraz uważane iż może być on źródłem średnio-okresowych komet.
Czasem orbita obiektu z Pasa Kuiper może
być zakłócona interakcjami z gigantycznymi planetami w taki sposób że może
to spowodować przejście obiektu w pobliżu orbity Neptuna. Będzie to prowadzić
do bliskiego spotkania z Neptunem i wysłaniem poza układ słoneczny lub w
orbitę przeszywającą orbity innych gigantycznych planet nawet wewnątrz układu
słonecznego.
Obecnie jest znanych dziewięć obiektów orbitujących pomiędzy Jowiszem a Neptunem (w tym 2060 Chiron (aka 95 P/Chiron) i 5145 Pholus; spójrz na MPC- lista). IAU opisało tą klasę obiektów jako Centaurs. Ich orbity nie są stabilne. Te obiekty to praktycznie "refugees" z Pasa Kuipera. Ich przeznaczenie nie jest znane. Część z nich przejawia nieznaczną aktywność (ie, na zdjęciach jest widoczna obecność diffuse coma). Największym takim obiektem jest Chiron który ma średnicę ok 170 km , 20 razy większą niż Halley. Nawet jeśli zostanie perturbowany na orbitę pobliską Słońcu, będzie to naprawdę spektakularna kometa.
Wygląda na to że obiekty Oort Cloud były sformowane bliżej Słońca niż Pasa Kuipera. Małe obiekty stworzone w pobliżu gigantycznych planet zostały wyrzucone przez działania grawitacyjne poza układ słoneczny. Te które nie uciekły zostały stworzone w odległej Oort Cloud. Małe obiekty uformowane dalej nie miały żadnych tego typu interakcji i pozostały jako obiekty Pasa Kuipera.
Kilka obiektów Pasa Kuipera zosstało ostatnio odkrytych w tym 1992 QB1 i 1993 SC (powyżej). Okazują się być małymi ciałami lodowymi podobnymi do Plutona i Triton (lecz mniejsze). Istnieje więcej niż 300 znanych obiektów trans-Neptuńskich (as of mid 2000); spójrz na MPC's list. Wiele orbituje w rezonansie 3:2 z Neptunem (jak Pluton). Pomiary barw tych najjaśniejszych wykazały iż są niecodziennie czerwone. W późnym 2002, obiekt z Pasa Kuipera posiadał średnicę ponad 1000 km i został odkryty i nazwany 2002 LM60 "Quaoar".
Jest określone że przynajmniej 35,000 obiektów z Pasa Kuipera ma średnicę większą niż 100 km, co jest kilkaset razy więcej pod względem ilości ( i masy) niż w głównym pasie asteroid.
Drużyna astronomów prowadzona przez Anita Cochran doniosła że Hubble Space Telescope wykrył niezwykle niewyraźnie obiekty z Pasa Kuiper (lewo). Obiekty te są bardzo małe i niewyraźne, mają ok 20 km lub mniej szerokości. Może być ich bardzo wiele -100 million -takich komet o nisko nachylonej orbicie, świecących jaśniej od limitu HST -28 limit. (A follow-up HST observation failed to confirm this observation, however.)
Spectra i photometric - dane zostały ustalone dla 5145 Pholus. Jego albedo jest bardzo niskie (mniejsze niż0.1). Jego spectra wskazuje na obecność składników organicznych, które zwykle są bardzo ciemne (np. jądro Komety Halley).
Niektórzy astronomowie uważają że Triton, Pluton i jego księżyc Charon to największe przykłady obiektów z Pasa Kuiper Belt . (nawet jeśli jest to prawda nie zmieni to faktu iż Pluton jest uznawany jako "główna planeta" ze względów historycznych.)
Są to jednak odległe spekulacje. Są to zapewne pozostałości po nebula z którego utworzony został cały układ słoneczny. Ich skład a także lokalizacja jest ważnym składnikiem modeli teoretycznych wczesnej historii układu słonecznego.
... Sun
... Small Bodies
... SL-9
... Kuiper/Oort
... Asteroids
... Data
